Halong Bay

4 februari 2019 - Halong Bay, Vietnam

Uiteindelijk met de airco in het midden uitgekomen.
Goed geslapen, maar Corri was al om half vier wakker, dus, was ik ook vroeg wakker.

Vandaag om half acht op pad met de bus naar Halong Bay.
Het is extreem rustig op de weg in verband met TET, dus rijden we een toeristische route.
Wel wat scootertjes op de weg, met mensen met dikke winterjassen.
De gids, die uit zuid Vietnam komt, probeert ons te overtuigen dat het toch wel koud is, hij laat ons zijn dikke trui zien en zegt dat de scholen hier sluiten als het 10 graden of minder is en dat ook de waterbuffels dood gaan door de kou.
Het is nu meer dan 20 graden, maar de scholen hebben toch al vrij in verband met TET.
Ook alle politie is vrij zegt de gids, dus een paar dagen geen snelheidscontroles.

Zoals ik al eerder zei eten en koken de mensen hier veel op straat. In huis zie je ook niet vaak een keuken.
Het belangrijkste in de huizen hier ziijn de tempels, die hebben ze allemaal. Het is ook traditie om drie dagen na TET een kip te slachten, deze wordt dan voor de tempel gegeten en de poten worden in huis opgehangen (en blijven het hele jaar hangen) voor geluk.
Verjaardagen worden niet gevierd, maar wel, voor de tempel, de sterfdagen van voorouders. Men aanbid hier ook geen goden, maar de voorouders.

Langs de weg waarlangs we rijden, staan kilometers lang verkopers met sinaasappelboompjes, net zoals ze bij ons de kerstbomen verkopen, maar hier is het om de woningen te versieren met nieuwjaar, zoals  bij ons de kerstboom, maar hier is het ook voor geluk en voorspoed. Zoa

Er zijn in geen enkele oorlog zoveel bommen gegooid als hier tijdens de oorlog met Amerika. Ook zijn miljoenen liters ontbladeringsmiddel over de bossen gesproeid, dit werd Agent Orange genoemd door de oranje band om de drummetjes waar het in zat. Naast ontbladeren had het middel ook enge ziektes en misvormingen tot gevolg. We gaan naar een winkel waar spulletjes verkocht worden door mensen, soms al de 2e generatie, die met de gevolgen moeten leven, omdat ze door het middel gehandicapt zijn geraakt. Voor de verandering eens niets gekocht, alleen warme chocolademelk besteld, als ze het brengen heeft het meer de kleur van  sterke oude koffie, maar het smaakt toch lekker zoet.
Hierna gaan we nog langs een pearl farm en zien we hoe ze zorgen dat er in een oester een parel gaat groeien. Uiteraard lopen we daarna door de winkel waar je parels kunt kopen. Gelukkig krijg ik Corri vrij gemakkelijk mee naar buiten geloodst.
Dan na nog een klein stukje rijden gaan we eindelijk aan boord van de boot en varen we door Halong Bay, waar zo'n 3000 krijtsteen rotsen uit het water steken. 
Prachtig om te zien en geweldig rustgevend. We laten ons lekker meevoeren. 
Ondertussen is er nog van alles te doen; grot bezoeken, kajakken, maar wij genieten van ons ligbedje op de boot. En als ik met Corri ga kajakken dan eindigen we waarschijnlijk toch ergens tussen de rotsen, of in de bomen.
De lunch, onbeperkt pannenkoeken eten en happy hour doen we natuurlijk wel aan mee....
Ik zit nog in of aan de happy hour  maar Corri is al verdwenen, ze doet mee aan een workshop Vietnamese springrol maken, weet ik al wat ze op laantje 6 binnenkort eten.
Daarna moesten we al weer aanschuiven voor het diner en direct aansluitend werd er op een scherm een film vertoond; Indochine, een liefdesdrama met Catharine Deneuve tegen de achtergrond van de Vietnamese onafhankelijkheidsstrijd. Het is al 9 uur en als de film net is begonnen dommel ik (door het deinen van de boot) al in slaap, we hebben de film niet afgekeken. We liggen dus al vroeg op bed in onze hut, maar dat komt ook wel goed uit want de wekker staat om 6 uur ingesteld.
 

Foto’s

3 Reacties

  1. Jan en Miriam:
    5 februari 2019
    Indrukwekkende reis. Prachtig land met een zwaar verleden. WT een prachtige foto's va Halong Bay! Wow!!!
  2. Jan en Miriam:
    5 februari 2019
    Ach...de parel staat voor wijsheid Heeft Corrie niet nodig hoor. Zo'n sinaasappel boompje had wel leuk in de bakken naast jullie voordeur gestaan 😉
  3. Leon:
    9 februari 2019
    Alles is beter naast de voordeur dan een doodlijfboompje