Hoi An, derde dag

11 februari 2019 - Hoi An, Vietnam

Deze ochtend was er weer een excursie gepland, maar die hebben we laten gaan.
We wilden een keer rustig aan doen en ietsje langer slapen.
Redelijk gelukt, maar ik werd wakker van iets wat op een voorbijtrekkende fanfare leek, ik keek buiten, was het een begrafenis. Daarna keek ik op de wekker: 6:30 uur!!!!!!
Bovendien kwam om 6:45 uur weer die geluidswagen van gisteren voorbijrijden

Door al die stappen die we de afgelopen tijd gezet hebben, waren we wel toe aan een massage.
De reisleider had een goede massagesalon aangewezen en gisteren hadden we het al vast gezet.
We werden gemasseerd door 2 kleine iele meisjes, die later zusjes bleken te zijn.
Het waren vrolijke dames en de massage was erg goed en stevig.
Op een gegeven moment legde ze een doekje op mijn gezicht, waardoor ik niets meer kon zien.
Ik hoorde ze daarna wel zachtjes giechelen, maar had geen idee wat er gebeurde.
Blijkbaar gebaarde ze naar Corri dat ik Koekjesmonster was.

Tegenover de massagezaak was een kledingwinkeltje. Corri keek er even binnen. Tenminste wat voor Corri even was. Ondertussen dat Corri jurkjes paste babbelde ik wat met de vrouw van de winkel. Aardige dame, ze praatte voluit. en openhartig. De winkel was gisteren weer open gegaan na TET, want dat is het gunstigste om 6 dagen na TET de winkel weer te openen. De kinderen waren vandaag weer voor het eerst naar school. Ze had door werk en de lange schooldag van de kinderen weinig tijd om met de kinderen te praten, ze gingen ook nog naar avondschool, om een goede opleiding te krijgen. Ze stonden al om 6 uur op, schooltijd is van 6:45 tot 17:00.
De schoonouwelui woonden in en dat was niet altijd prettig.
Ik vroeg of ze de winkel niet wilde sluiten om te lunchen, maar nee dat had ze al gedaan. Vietnamezen eten altijd vroeg en ze praatte rustig verder.
Corri, met haar armen vol jurkjes, vond het wel best.

Vanmiddag was het dan eindelijk zover dat we De Tas op konden halen. Helemaal top en helemaal blij, mooi, uniek en er kan lekker veel in.   De reisleider vertelde deze week dat hij ooit hier, in Hoi An, was met een groep en dat hij van zijn vrouw een paar versleten schoenen bij had. Het waren lekkere schoenen, dus hij moest ze ook bij deze zaak exact na laten maken. Wij hebben nu extreem goed weer, toen was het extreem slecht. Er stond veel water toen hij met de schoenen naar de winkel liep. Toen hij weer buiten kwam stond het al een stuk hoger en bedacht hij dat hij maar terug naar het hotel moest gaan. Voordat hij bij het hotel was stond het water al tot zijn borst ( Hij had foto's bij om te laten zien hoe erg het was) De groep heeft dus niets kunnen doen, alleen in het hotel zitten, waar ook de stroom was uitgevallen. Uiteindelijk zijn ze met bootjes, met de koffers tussenin geevacueerd. Hij heeft de versleten schoenen weer opgehaald, van nieuwe maken is niets meer terecht gekomen. Vandaag hebben we in een 17e eeuws huisje gekeken. Op een paal in de woning staan hoogtes en het jaartal aangegeven van 4 overstromingen.


Om nog een foto van de lichtjes te maken op onze laatste avond gingen we naar de overkant van het water, even op een terrasje zitten tot de zon onder ging. Een drankje besteld, maar natuurlijk wilde Corri iets te knabbelen er bij, dus bestelde ze springrollen. Toen ze lekker van haar goedgevulde springrolletjes zat te peuzelen zag ik een redelijk grote kakkerlak op het trapje (want we zaten iets hoger) voorbij lopen. Ineens had ze niet veel trek meer.
Toen het serveerstertje voorbij liep, over hetzelfde trapje (en over de kakkerlak) was de kakkerlak verdwenen.
We zijn het water maar weer overgestoken. Corri had een italiaans restaurant gezien en had trek in een pizza. Corri trek in een pizza?? Ja ik vond het ook gek, maar ze vond hem nog lekker ook. lekkere crispy bodem.


Vanavond vroeg slapen, morgen weer verder zuidwaarts.

Foto’s