Killing Fields

Vandaag weer een drukke dag met excursies. Volgens het programma zouden we om half negen starten, maar de gids voor vandaag en de cyclos staan al om 8 uur te wachten. Na een superontbijt in ons resort staan we om half negen klaar. direct op de cyclo's door de stad. Wat ons opvalt is dat het verkeer hier door elkaar heen krioelt,maar dat we eigenlijk geen auto's met deuken zien. Volgens ons komt dat omdat de mensen hier elkaar iets gunnen, ze houden in voor elkaar en laten elkaar er tussen. Heel anders dan bijvoorbeeld de verhitte Fransen en Italianen.
De mensen in Cambodja (en ook in Vietnam) zijn heel zacht. Als er iemand bijvoorbeeld voordringt maken ze zich daar niet druk over. Komt wel goed. Daarin hebben we ook nog een lesje gehad van de gids die we bij Angkor Wat hadden. Die probeerde ons echt bij te brengen hoe zij leven en ook wij zouden moeten leven.
Aan de andere kant denk ik dat er wel mensen zijn die over de mensjes in Vietnam en Cambodja heen lopen. We hebben inmiddels wel begrepen dat ze hier een hekel aan Russen en nog meer aan Chinezen hebben. Chinezen zijn luidruchtig en hebben schijt aan de wereld. Toen een west europeaan vandaag bij het koninklijk paleis een foto wilde maken en een chinees voor de zoveelste keer een selfie stick voor zijn snufferd duwde, was hij het even beu en gaf de chinees een zetje. Nou dat waren ze niet gewend en hij kreeg een hoop chinees over me heen, zal wel niet veel goeds geweest zijn. Maar ik heb wel een
Op sommige plaatsen in het paleis mocht je niet fotograferen, er stonden bordjes, maar onze gids wees ons er ook nadrukkelijk op. Toen we zeiden dat de chinezen wel gewoon fotograferen zei hij dat hij niet voor de chinezen kon spreken, maar dat wij de regels van het paleis respecteren. Hij liet toen ook blijken niet veel op te hebben met chinezen. ( de gids die we bij Angkor Wat hadden had ook al verteld dat hij chinees sprak, maar dat hij dat niet vertelde, omdat hij geen gids voor chinezen wilde zijn) De gids begon heel zachtjes te praten, alsof hij bang was dat iemand het hoorde en vertelde dat de Chinezen achter Pol Pot hadden gestaan en dat de chinezen overal bij betrokken waren geweest tijdens het bewind en de slachtpartijen door de rode khmer.
Bij het koninklijk paleis krioelde het van de chinezen, maar, zo vertelde hij, zouden we bij de gevangenis en bij de killing fields geen chinezen zien, want die hebben dat niet in hun tours opgenomen. 

Het middagprogramma was indrukwekkender, de gevangenis S21, waar mensen werden gemarteld en vermoord tijdens het regime van de rode khmer. Aan het einde stond een man die deze gevangenis had overleefd zijn verhaal te vertellen. Hij had er ook een boek over geschreven en natuurlijk kon ik het niet nalaten om er een te kopen. 
Ook de killing fields was indrukwekkend. Hier staat een boom, waar ze babys tegenaan geslagen hebben. Heel heftig, we hebben hier een hele tijd bij stil gestaan. In de gevangenis hingen schilderijen met deze boom er op, waarop afgebeeld was dat ze hier kinderen tegenaan sloegen, maar ook dat ze babys, als kleiduiven in de lucht gooiden en neerschoten. Je kunt je niet voorstellen dat mensen dit kunnen doen, ook al waren de meeste rode Khmer soldaten kinderen en jonge tieners. De boom was vol gehangen met armbandjes en Corri heeft  het armbandje wat ze zelf om had er tussen gehangen. 
Op deze gedenkplaats is ook een stupa gebouwd, een monument, waar 17 etages met schedels, laten zien hoeveel mensen hier vermoord zijn. Aan de schedels kun je vaak ook nog zien op welke brute wijze dat gebeurd is.. Er zijn hier 129 massagraven gevonden en dan te bedenken dat er in Cambodja 300 van deze killing fields waren, waar mensen aan de lopende band werden vermoord, niet door een kogel, maar door ze dood te slaan. Er zijn zo'n drie miljoen mensen vermoord door de rode Khmer. Het is afschuwelijk om de verhalen te horen, maar wat het zo absurd maakt is dat de wereld niet heeft ingegrepen. Ook daarna niet, Pol Pot ( de 2e hands Hitler, die de baas was tijdens deze periode) is nooit gearresteerd, heeft alleen op het einde huisarrest gehad.

Volgens mij hadden we vandaag een gids met Alzheimer, want hij vertelde alles 5 keer. 
Hoe later op de dag, hoe slechter zijn uitspraak en hij bleek ons ook niet te verstaan.
Toen er politie langs de kant van de weg stond, wist hij niet hoe snel hij zijn gordel aan moest krijgen. De gordel bleek vast te zitten, dus moest hij er onderdoor in de gordel kruipen.
Op onze vraag, of wij achter in het busje ook geen gordel moesten dragen, kwam er een soort antwoorx dat we een helm op moesten zetten. We hebben maar ja geknikt en gelachen, voordat dit er ook weer 5 keer uit kwam.
In de middag hebben we bij de gevangenis en bij de killing fields een nederlandstalige audioguide genomen. De gids lieten we maar een beetje rondlopen. Hij was trouwens in de middag zo moe, dat hij als een babytje in slaap  viel. 

Vanavond nog even een buitenbad genomen op het balkon om daarna nog een uitgebreid, allerlaatste diner in Cambodja te nuttigen. Morgen nog een laatste dag, in de avond vliegen we weer naar ons drukke koudekikkerlandje