Saigon here we come

In de kamer ligt een boekje waarin staat dat er mooie en aparte vogels op het resort voorkomen. Daarom ben ik vandag op tijd uit bed gegaan,om vogeltjes te spotten. Ik hoor wel vogelgeluiden en zie soms snel een vogeltje vliegen, maar krijg ze niet echt voor mijn camera. Het helpt natuurlijk ook niet dat mijn ogen niet zo scherp meer zijn en ook niet dat ij aan anderhalve kant ietsje doof ben. Ik hoor rechts van me gefluit, dus ik draai naar het geluid toe, maar als ik al een hele ronde heb gedraaide, komt het geluid nog steeds van rechts.
Dan hoor ik een ander geluid en denk; "dat moet een aparte vogel zijn". Uiteindelijk heb ik hem gevonden, maar het is een eekhoorn, ik weet niet wat voor geluid het is, maar (ik zweer dat het waar is) telkens als ik het geluid hoor gaat zijn staart omhoog. Er zitten hier erg veel eekhoorns in de bomen, misschien raken ze opgewonden door de warmte van de opkomende zon, want ik zie veel eekhoorns die door de bomen achter elkaar aan rennen. Ik heb zelfs drie keer een eekhoorn uit de boom zien vallen. Vreemd gezicht, je hoort plop en ziet iets op de gras vallen. Als het weer recht staat zie ik dat het een eekhoorn is die meteen weer in de boom vliegt.

We gaan nu richting Saigon, ofwel Ho Chi Minh City. Gevoelsmatig net of het einde van de vakantie nadert, maar we hebben nog 10 dagen te gaan. 
De bus is versierd met balonnen en slingers, drie keer wordt er gezongen, voor drie jarigen.
Daarna wordt gevraagd wie in huisje 11 heeft geslapen, nou wij dus....waren we de hartvormige valentijn bonbons bijna vergeten. Die hadden we tijdelijk in de koelkast geparkeerd. Als je de sleutel inlevert dan wordt altijd direct gecontroleerd of je nog iets uit de minibar hebt gebruikt, bij ons stond de koelkast dus voller. Kwamen ze netjes brengen, maar goed ook, want anders had ik de rest van de vakantie moeten aanhoren dat ik de bonbons vergeten was.
Het is nog geen 7 uur en je voelt de zon al branden. Het is 35 graden, maar ik lijk toch een verkoudheid opgelopen te hebben, prikkende ogen en al een pak zakdoekjes verbruikt. Volgens de mensen hier is het hooikoorts, maar daar heb ik nog nooit last van gehad. Nee, zeggen ze, dat is de leeftijd.
Heb net voor de zekerheid maar een gezinspak tissues gekocht; Pulppy, So soft, So smooth. Maar het papier is zo dun, als ik er een keer tegenaan blaas heb ik een randje papier over met een groot gat in het midden.
Gelukkig is Corri overal op voorbereid, heeft zoveel pilletjes bij dat ze hier een apotheek kan beginnen, want toevallig heeft ze ook iets bij tegen hooikoorts

We stoppen bij een Dragon-Fruit kwekerij. De struiken hebben veel weg van de cactussen die wij in Nederland ook hebben, maar dan zijn ze hier 2 meter hoog en met fruit er aan. Sommige vruchten zijn ingepakt met een krant, hier niet voor de vorst, maar om het uitdrogen iets te voorkomen.
Uiteraard kun je bij de mevrouw, die op beetel nut zit te kauwen, ook fruit kopen. Er wordt ook wijn van gemaakt, rode en witte, afhankelijk van de plant. Maar de wijn verkopen ze hier jammer genoeg niet.
We rijden langs rubberboom en koffieplantages, langs de kant van de weg staat een blauw bord met een rolstoel erop, ten teken dat dit een oversteekplaats is voor invaliden. Aan weerszijden van de weg alleen zand en plantages, dus waarom hier een invalide zou willen oversteken en hoe diegene hier uberhaupt zou moeten komen is me een raadsel.

Saigon is uitgegroeid tot een stad met 10 miljoen mensen en 7 miljoen scootertjes. (zou je een liedje over kunnen schrijven)
Heel andere skyline dan Hanoi, heeft veel meer hoogbouw.
Het eerste wat we in Saigon gedaan hebben in een bezoek aan het oorlogsmuseum. Vooral een museum waar wordt benadrukt wat de Amerikanen allemaal hebben uitgespookt.
Er hangt ook een foto van het napalm meisje, daar kom ik morgen op terug.

Vervolgens nog langs het herenigingspaleis, dat tussen 1962 en 1966 is gebouwd, omdat het vorige paleis kapotgebombardeerd was. Dit paleis is beroemd, omdat de noordvietnamezen op 30 april 1975 hier met een tank door het hek reden, het paleis binnenvielen en de president arretseerden. Dit betekende het einde van de Vietnam oorlog. Gebouw is nu een museum en er staat een replica van een tank in de tuin.
Ons hotel staat in hartje Saigon, mooie kamer, we hebben alleen een rare kast.......